Hoe waardeer je deze video?
| Makkelijk te begrijpen? | |
| Geloofwaardigheid? | |
| Belangrijk? | |
| Urgent? | |
|
Gemiddelde
|
|
|
|
“Ik spreek vandaag over de zogenaamde regenboog-propaganda…
…promotie wordt gemaakt voor de website iedereenisanders.nl, een project van verschillende organisaties, die zich onder andere inzetten voor een diverse en inclusieve samenleving, in samenwerking met het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport.
Het gaat over de vraag, of je misschien transgender, biseksueel, intersekse, panseksueel, a-sexueel, nominair of iets anders bent.”
Opvallend is de eerste vraag op deze website.
“Hoe weet je of je een transgender bent?”
alsof dat de nieuwe norm is.
Meer dan alleen maar inclusie
De LGBTI gemeenschap vormt een minderheid binnen de totale bevolking en de geschiedenis laat zien dat minderheden nou eenmaal makkelijk gediscrimineerd worden. Vanzelfsprekend is het verminderen van de discriminatie van deze LGBTI gemeenschap, zoals van alle minderheden, een mooi streven binnen een samenleving, die inderdaad samen wil leven op een harmonieuze en inclusieve manier, waar eenieder mag en kan zijn zoals hij of zij dat zelf wil.
Er kan gesteld worden dat de mate van discriminatie omgekeerd evenredig is aan de mate van inclusiviteit, dus volledige afwezigheid van discriminatie staat in feite gelijk aan volledige inclusiviteit.
Maar als die inclusiviteit het werkelijke en enige streven zou zijn van de Nederlandse overheid, zou het volstaan een enquête te doen naar de mate van niet-discriminatie, oftewel tolerantie, onder de bevolking en zo nodig actie ondernemen om die tolerantie te verhogen. In dat geval zou de simpele vraag zijn: “Hoe tolerant ben je tegenover de LGBTI gemeenschap?” of “Vindt je dat iedereen zijn/haar (sexuele) leven kan leiden zoals ze dat zelf willen?”. Met andere woorden vragen naar de mening OVER de LGBTI gemeenschap.
Wat de door overheid gesteunde website echter doet is de jongeren zich laten afvragen of ze zélf LGBTI zíjn. Sterker nog, de website doet voorkomen alsof iedereen een ‘ontdekkingstocht’ naar de eigen identiteit (enkel sexueel bedoeld) zou moeten doen. Dat is een hele andere invalshoek. En dan komen ze niet eens met de meest simpele en voor de hand liggende vraag of de geïnterviewde jongere mogelijk soms homosexuele gevoelens heeft (het overgrote deel van de hele LGBTI gemeenschap, voornamelijk dus gewoon LGB). Maar nee, de vraag is direct of je eigenlijk niet je eigen natuurlijke geslacht waar je mee geboren bent wellicht in twijfel wil trekken. En ze nemen de vrijheid om daar ongevraagd (en meestal ongewenst) jonge kinderen mee lastig te vallen: of ze misschien wel trans, intersekse, pan of non-binair zijn. Dat klinkt haast naar een supermarkt! Nog een stap verder en ze kunnen het bij Amazon bestellen.
Twijfel oproepen waar ze (nog) niet bestaat…
Natuurlijk roept alleen al het stellen van die vraag die twijfel juist op. Dit is een uitermate simpel en oud psychologisch trucje wat al eeuwenlang tot vervelens toe wordt uitgebuit door reclame, marketing en alle andere soorten van propaganda. Alleen al door de vraag te stellen zorg je ervoor, dat iets waar iemand normaal niet eens over nadenkt ineens een vraagstuk wordt. Deze tactiek is zo voor de hand liggend, dat iedereen dat van nature op zijn klompen aan kan voelen (afgezien van natuurlijk enkele onwillende uitzonderingen). En het mag duidelijk zijn, dat dit sneaky psychologische trukje bij kinderen en jonge mensen veel sterker speelt, juist omdat ze nog midden in het proces zitten van hun eigen, persoonlijke beeldvorming over zichzelf, het leven en de maatschappij.
Willens en wetens, waarom?
Dus waarom ondersteunt de Nederlandse overheid, willens en wetens (en doelbewust?), het oproepen van deze totaal onnodige twijfel, juist bij kinderen en jongeren, op zo’n gerichte en opgedrongen manier? Sowieso is het een vraagstuk wat zichzelf met de tijd toch vanzelf oplost via een natuurlijk en persoonlijk proces. En zelfs in het geval van de extreem kleine minderheid die wél persoonlijke twijfels heeft over het eigen geslacht… daar hoeft de overgrote rest (99% ?) toch niet in betrokken te worden?
Het lijkt er bijna op alsof er een soort obsessie bestaat om deze mindset zo snel mogelijk de toekomstige maatschappij in te forceren, beginnend op lagere scholen. Veel mensen hebben dan ook de indruk, dat het helemaal niet gaat over de werkelijke zorg voor een ongestoorde, discriminatie-vrije, eigen, persoonlijke ontwikkeling en uiteindelijke sexuele voorkeur van de jongeren, maar om een instrumentalisatie van de hele LGBTI gemeenschap met een onuitgesproken politiek doel.
Onderdeel van Agenda 2030
Gelijkheid van de seksen en inclusie (oftewel: non-discriminatie van o.a. de LGBTI gemeenschap) zijn opgenomen in de zogenaamde SDG’s van de beruchte Agenda 2030 die streeft naar één enkele, centraal gestuurde globale maatschappij. Wat er in Nederland gebeurt is ook aan de hand in vele andere, met name westerse, landen. Maar waarom ze ervoor kiezen wat betreft sexuele keuze en geslachts-identiteit volledig naar het andere extreem om te slaan en het als positieve discrimatie zo’n beetje aan iedereen op te dringen, en dus niet meer als vrije, onafhankelijke, persoonlijke keuze wordt niet duidelijk gemaakt.
Enkele statistieken van LHBT monitor
Uitleg bij de tabel.
“Als we de antwoorden ‘geen van beide’, ‘weet niet’ en ‘wil geen antwoord geven’ buiten
beschouwing laten, dan is 94,2% van de Nederlandse bevolking heteroseksueel en 5,8% LHB in de meest recente SLI-meting (2014).”
In deze tabel wordt alleen lesbisch, homo en bisexueel gemeten. Trans en andere geslachtstwijfels zijn er niet eens in opgenomen, kan het zijn omdat het “statistisch irrelevant” is?
Opvattingen 2014
Uitleg grafiek:
De stelling luidde: ‘homoseksuele mannen en lesbiennes moeten vrij zijn om hun leven te leiden zoals zij dat zelf willen’. Deelnemers gaven antwoord op een 5-puntssschaal (1 = helemaal mee eens; 5 = helemaal mee oneens). De percentages in de guur hebben betrekking op de deelnemers die het helemaal eens of eens waren met de stelling (antwoord 1 of 2).
Ook hier beperkt de vraag zich enkel tot opvattingen over homosexualiteit. Maar er kan vanuit gegaan worden dat het representatief is voor in feite al het “sexueel afwijkend” gedrag, dus LHBTI in haar geheel.
Deze grafiek laat zien dat er in NL al in 2014 eigenlijk al bijna geen serieuze discriminatie (meer) bestond en die proportie is met de tijd alleen maar hoger geworden, in heel Europa.
Dus eigenlijk is het nauwelijks nodig om tolerantie te “promoten”. De bevolking zelf ontwikkelt zich al vanzelf in de goede richting. Dus waarom ondersteunen de regeringen:
1 – Vragen stellen over twijfels over het eigen geslacht?
2 – Die vraag dan ook nog eens voorleggen bij kinderen van de middelbare school?
3 – En bovendien behandelingen en operaties op eigen initiatief voor geslachts-verandering toestaan?
- Feiten en cijfers op een rij, Transgender personen.
- Het SCP schat dat tussen 0,6% en 0,7% van de Nederlandse bevolking (circa 102.000 personen) transgender is. Deze groep identificeert zich niet met het geslacht dat is geregistreerd bij de geboorte.
- Van de leerlingen in het voortgezet onderwijs voelt ongeveer 0,7% zich anders dan het toegewezen geslacht. (Kuyper, 2017)
Wat is jouw mening?
De vraag is niet of het fout is om kinderen te leren tolerant te zijn, natuurlijk niet, maar waarom die schijnbare obsessie, wereldwijd gesynchroniseerd, om ze op zo’n jonge leeftijd al bewust te laten nadenken en/of twijfelen over hun eigen sexuele voorkeur en geslachts-acceptatie?
Referenties
LGBTI obsessie en hype?
eventueel meer
Beschermen tegen negatieve discriminatie,
maar evenzeer tegen overdreven positieve discriminatie.
Het een feit, dat dit natuurlijke en persoonlijke proces naar de ontdekking van de eigen sexualiteit (wat in feite heel mooi en spannend is of zou moeten zijn voor iedereen) voor de niet standaard-heterosexuele jongeren, in de loop van de geschiedenis vaak gediscrimineerd, gehinderd of zelfs (met geweld) onderdrukt werd door de heersende “officiële” moraliteit die vaak overdreven en doorgaans hypocriet was.
Maar juist daar zijn we als westerse maatschappij toch overheen gekomen na de sexuele revolutie van de jaren zestig en haar uitloop in de jaren zeventig en tachtig? Toen zijn we toch langzaam maar zeker onder die ongefundeerde en zinloze moraliteit uitgekrabbeld? Van “Flower Power”, “Make Love not War” en “Vrijheid, Blijheid” van de hippies tot aan de metrosexualiteit van de new wave groepen zoals Spandau Ballet, Alphaville of Modern Talking.
Afgezien van een aantal achterblijvers (die heb je altijd) kan je stellen dat de meeste westerse maatschappijen de nieuwe norm aanhing, namelijk die van de eigen, persoonlijke vrije en bewuste keuze. Dat betekent geen externe (lees: van overheidswege) veroordeling, maar zeker ook geen externe (lees: van overheidswegen) inmenging of beïnvloeding.
Waarom vindt de Nederlandse (en niet alleen) overheid het sinds een jaar of twee, drie ineens nodig, er actief aan bij te dragen de maatschappij door te doen slaan naar het andere extreem? In plaats van negatieve discriminatie lijkt ze nu de LGBTI gemeenschap niet alleen positief te discrimineren, maar zelfs op te willen hemelen en reclame voor te maken. Klaarblijkelijk vindt de regering dat het nu vanaf het prilste begin (pubertijd) bekend gemaakt, gestimuleerd en practisch gepushed moet worden, zoals in de video wordt gezegd, onder het mom van één van de vele politieke modewoorden van de afgelopen paar jaar: “inclusie”. Dit is net zo overdreven en hypocriet als de voormalige onderdrukking en heeft al net zo weinig van doen met een natuurlijke eigen vrije keuze voor de jongeren in zijn/haar persoonlijke sexuele ontwikkeling.
Bovendien richt de eerste vraag niet eens meer simpelweg op mogelijke homosexuele gevoelens van de jongere, maar wordt de overtrokken vraag gesteld “Hoe weet je of je een transgender bent?”. Door deze vraag te stellen en bewust op deze manier te formuleren lijkt het alsof de overheid twijfel wil zaaien over het elementaire biologische principe van het verschil tussen man en vrouw. Het lijkt het alsof er een soort haast en bijna fanatisme bestaat om deze mindset zo snel mogelijk de toekomstige maatschappij in te forceren, beginnend op lagere scholen. Veel mensen hebben dan ook de indruk, dat het helemaal niet gaat over de werkelijke zorg voor een ongestoorde eigen, vrije ontwikkeling en uiteindelijke sexuele voorkeur van de jongeren, maar om een instrumentalisatie van de hele LGBTI gemeenschap, met een onuitgesproken politiek doel.